Zij-instromers
Wie niet weet dat er in de zorgsector enorme tekorten zijn aan medewerkers, heeft onder een steen geleefd. En om voldoende nieuwe mensen te werven, is vissen in de al bestaande vijver niet meer genoeg. Om die reden wordt er ook in andere sectoren geworven. Denk aan bijvoorbeeld defensie en horeca. Kom je uit zo’n andere sector en heb je potentie als zorgmedewerker, dan biedt een werken-leren traject uitkomst. Je leert een nieuw vak, staat direct in de praktijk en je behoudt een salaris. Wel zo handig. Je wilt immers ondanks je eigen ambities wel je gezin kunnen onderhouden en je huis blijven betalen. Mijn broertje Robin Mijn broertje Robin (33) is zo’n zij-instromer. Jarenlang werkte hij als chef-kok in allerlei keukens. De horeca was zijn ding. Dacht hij. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds heel laat en altijd op feestdagen en in de weekenden. Zo’n 50 tot 60 uur in de week en soms bij verschillende werkgevers tegelijk. Met een kindje op komst vond hij een baan als begeleider en kok in een lunchroom, speciaal opgezet als arbeidsplaats voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij was helemaal in zijn element. Helaas bleek de lunchroom geen bestendige toekomst te bieden. Maar zijn zorghart was geraakt. Het begeleiden van mensen vond hij geweldig. En zo leidde een sollicitatie in de zorgsector tot een opleiding als leerling VIG’er in de ouderenzorg. Robin werkt nu 32 uur per week en gaat 1 dag naar school. Hij doet ervaring op in het verpleeghuis, de revalidatiezorg en de thuiszorg, waarna hij straks met een diploma op zak kan kiezen welke doelgroep binnen de sector het beste bij hem past. Robin en Meneer Roelofs Laatst liet hij mij een van zijn opdrachten lezen. Hierin vertelt Robin hoe hij de dementerende en boze Meneer Roelofs leerde kennen. Deze meneer had regelmatig heel goed in de gaten dat hij in het verpleeghuis woonde en dat zijn hersenen niet meer deden wat hij graag zou willen. Dit frustreerde meneer enorm en met zijn frustratie en agitatie had hij zijn echtgenote en kinderen op afstand gezet. Van zich af geslagen. Letterlijk en figuurlijk. Robin zag in hem een uitdaging. Hij verzorgde en observeerde hem en merkte dat hij het gevoel van eigenwaarde van Meneer Roelofs kon vergroten door terug te kijken naar de periode in zijn leven waar hij wél trots op was. Zijn trouwdag, zijn vrouw, zijn gezin, zijn werk. Aan de echtgenote vroeg hij digitale foto’s uit deze levensperiode. Mevrouw Roelofs wilde ze wel aanleveren maar vond “al dat computergedoe” maar ingewikkeld en betrok de kinderen er bij. Het werd een gezamenlijk project en uiteindelijk leverde de familie meer dan 100 gedigitaliseerde foto’s aan. Robin zette ze op een usb stick en bekeek deze samen met meneer Roelofs uitvergroot via de beamer in de snoezelruimte van het verpleeghuis. Het werkte! Meneer Roelofs begon te vertellen over het leven waarin hij nog een gevoel van eigenwaarde ervoer. Hij werd niet meer alleen aangesproken op de persoon die hij voor zijn gevoel nu is -de dementerende oude man die niet meer voor zijn eigen vrouw en kinderen kan zorgen- maar vooral op de persoon die hij altijd geweest is. Een zorgzame, lieve en hardwerkende vader en echtgenoot. Hij is een stuk toegankelijker wanneer hij aangesproken wordt op dit deel van zijn brein, van zijn leven, waar hij nog van alles over kan vertellen en ook het contact met zijn gezin is enorm verbeterd door deze interventie. Robin heeft inmiddels afscheid genomen van Meneer Roelofs voor nieuwe ervaringen in de revalidatie, maar het vaste team heeft Meneer nu veel beter leren kennen en begrijpen. Trotse zus Wauw… Bij het lezen van de opdracht barstte bijna uit elkaar van trots! Ik had het -met mijn 15 jaar ervaring- niet beter kunnen doen dan hij. Mijn “kleine” broertje, die met logisch nadenken, een beetje inlevingsvermogen, levenservaring en 6 maanden leren en werken in de praktijk, ziet wat van waarde is voor mensen met dementie. Ik weet het zeker. We hebben er straks weer een geweldige gediplomeerde collega bij. Zó maken we samen het verschil. Namen van cliënten zijn gefingeerd. In de afbeelding het speldje van het Florence Nightingale Instituut, dat een gediplomeerde Verzorgende Individuele Gezondheidszorg (VIG) ontvangt bij het behalen van het diploma.
0 Comments
|
In het kortLaura, 38, werkzaam in de intramurale ouderenzorg sinds 2004 als activiteitenbegeleider, dagbestedingscoach en duizendpoot in allerlei projecten. Na 3 jaar als sociaal agoog, nu teammanager zorg. Archieven
July 2023
Categorieën |